خداوند همه دنیا را برای تو خلق کرده است

قرار نیست تو خرج دنیا شوی

من پسر زنی هستم که با دست هایش از بزها شیر می دوشید.
این را به عرب بیابانی گفت. عرب بیابانی از هیبت پیامبری که همه ی قبایل به او ایمان آورده بودند، لکنت گرفته بود. آمده بود جمله ای بگوید و نتوانسته بود و کلماتش بریده بریده شده بود.
رسول الله از جایش بلند شده بود. آمده بود نزدیک و ناگهان او را در آغوش گرفته بود؛ تنگ تنگ. آن طور که تنشان تن هم را لمس کند. در گوشش گفته بود:
«من برادر تو ام»، «اَنَا اَخُوک»
گفته بود فکر می کنی من کی ام؟ فکر می کنی پادشاهم؟ نه! من آن سلطان که خیال می کنی نیستم. «من اصلاً پادشاه نیستم» «لَیسَ بمَلک» من محمدم.
پسر همان بیابان هایی هستم که تو از آن آمده ای. «من پسر زنی هستم که با دست هایش از بزها شیر می دوشید.» حتی نگفته بود که پسر عبدالله و آمنه است. حرف دایه ی صحرانشینش را پیش کشیده بود که مرد راحت باشد.
آخرش هم دست گذاشته بود روی شانه ی او و گفته بود: «آسان بگیر، من برادرتم.» مرد بیابانی خندید و صورت او را بوسید: «عجب برادری دارم»

- راستی هم عجب برادری بود. یک برادر با کارهای عجیب و غریب؛ مثل دوست های خجالتی. از آن ها که صداشان در نمی آید.
داشت می رفت مسجد. تو کوچه یک یهودی جلویش را گرفت. گفت:«من از تو طلبکارم، همین الان باید طلبم را بدهی.» رسول الله گفت: «اول این که از من طلبکار نیستی و همین طوری داری این را می گویی؛ دوم هم این که من پول همراهم نیست، بگذار رد شوم.»
یهودی گفت: «یک قدم هم نمی گذارم جلو بروی.» رسول الله گفت: «درست نگاهم کن؛ تو از من طلبکار نیستی.» ولی یهودی همین طور یکی به دو می کرد و بعد هم با حضرتش گلاویز شد.
کوچه خلوت بود کسی رد نمی شد که بیاید کمک. مردم دیدند پیامبر برای نماز نرسید. آمدند پی اش. دیدند یهودی ردای پیغمبر را لوله کرده، دور گردن حضرت پیچانده و طوری می کشد که پوست گردن او قرمز شده. تا آمدند کاری کنند از دور بهشان اشاره کرد که نیایید؛ گفت:«من خودم می دانم با رفیقم چه بکنم.» رفیقش؟ منظورش همین رفیقی بود که با ردا او را می کشاند.
چشمشان افتاد در چشم هم. یهودی گفت: «بهت ایمان آوردم، با این بزرگواری، تو بی تردید، پیغمبری.»

کلیپ امام خامنه ای : از قطار بیرون پریدم
 جهت دانلود از نرم افزار دانلود منیجر استفاده نمایید

قال رسول الله صلى الله علیه وسلم:

إن الخلق الحسن یذیب الخطایا كما تذیب الشمس الجلید وإن الخلق السیء لیفسد العمل كما یفسد الخل العسل

حسن خلق خطایا را ذوب میکند همانگونه که خورشید یخ را ذوب میکند

و بد اخلاقی عمل(نیک) را از بین میبرد همانگونه که سرکه عسل را فاسد میکند

جمله ای کلیدی از آیت الله بهجت ره

آیت الله بهجت ره :

تا رابطه ما با ولیّ امر، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد و قوّت رابطه ما با ولیّ امر هم در اصلاح نفس است.

گوشه ای از جنایات طرف‌های مذاکره با ایران

بسم الله الرحمن الرحیم

وجود مبارك صدیقه كبرا(سلام الله علیها) یك سلسله مقاماتی دارد كه واقعاً فهم آن مقدور ما نیست.

مرحوم كلینی(رضوان الله علیه) در جلد اول كافی نقل می‌كند كه بعد از رحلت وجود مبارك پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) جبرئیل می‌آمد و آن معارف الهی را بیان وحوادث آینده را تشریح و بازگو می‌كرد. صدیقه كبرا(سلام الله علیها) هم اینها را می‌شنید بعد به حضرت امیر(سلام الله علیه) املا می‌كرد و علی‌بن‌ابی‌طالب(سلام الله علیه) آنها را یادداشت می‌كرد ‌و شد مصحف فاطمه.

اگر خدا به حضرت ابراهیم یا برخی انبیای دیگر صحف داد به وجود مبارك صدیقه كبرا هم صحیفه عطا كرده است منتها این صحیفه شریعت نیست؛ ولی اخبار غیبی هست علوم و معارف الهی هست و مانند آن. این واقعاً مقدور ما نیست كه جبرئیل می‌آید یعنی چه؟! چگونه تنزّل می‌كند این چه وحی‌ای است كه بر غیر نبی می‌آید! چه وحی‌ای است كه بر غیر امام می‌آید! این چه وحی‌ای است كه بر حجّت خدا بر معصومه كبرا می‌آید!

وجود مبارك حضرت فاطمه(سلام الله علیها) حجّةالله است برای اینكه اگر پیغمبر حجت است نه برای اینكه پیغمبر است برای این است كه معصوم است و اگر امام، حجت است نه برای اینکه امام است برای این است كه معصوم است و اگر كسی معصوم بود قول و فعل و تقریر او می‌شود حجت. حالا امامت یك مقام برتر است نبوّت یك مقام برتر است ولی حجیّت قول دائر مدار عصمت است یعنی این انسان كامل معصوم است و هیچ چیزی نمی‌گوید مگر به دستور خدا ؛چنین كسی فعل او و قول او و تقریر او می‌شود حجت. اگر ما روایتی را از صدیقه كبرا(سلام الله علیها) داشته باشیم بدون تردید طبق آن فتوا می‌دهیم برای اینكه معصوم جز حق نمی‌گوید قول امام حجت است للعصمة، قول پیامبر حجّت است للعصمة و قول حضرت صدیقه كبرا هم حجت است للعصمة.

وجود مبارك حضرت امیر به قول حضرت زهرا استدلال می‌كند و می‌گوید فاطمه این‌چنین گفته است این را در اصول خوانده‌اید كه قول معصوم بما أنّه معصومٌ حجت است حالا خواه امام باشد خواه پیامبر باشد خواه نه امام نه پیامبر. محور حجیّت، عصمت است اگر كسی واقعاً هیچ راهی برای نفوذ وهم و خیال و شیطنت در او نیست،هیچ راهی برای سهو و نسیان او نیست و هر چه هست رضای خداست آن وقت می‌شود معصوم؛ وقتی معصوم شد قولش هم می‌شود حجت.